دیرگاهی است در این تنها
رنگ خاموشی در طرح لب است
بانگی از دور مرا میخواند
لیک پاهایم در قیر شب است
رخنه ای نیست در این تاریکی
در و دیوار به هم پیوسته
سایه ای لغزد اگر روی زمین
نقش وهمی است ز بندی رسته
نفس ادمها
سربه سر افسرده است
روزگاری است دراین گوشه پژمرده هوا
هر نشاطی مرده است
دست جادویی شب
در به روی من و غم میبندد
میکنم هرچه تلاش او به من میخندد
نقش هایی که کشیدم در روز
شب ز راه آمد و با دود و اندوه
طرحهایی که فکندم در شب
روز پیدا شد و با پنبه زدود
درگاهیست که چون من همه را
رنگ خاموشی در طرح لب است
جنبشی نیست در این خاموشی
دست ها پاها درقیر شب است
(برگرفته از کتاب هشت بهشت سهراب)
نظرات شما عزیزان:
آمار
وب سایت:
